ايستاده..

و..

لبخند زنان!

پايش را..

رويِ گلويم فشار ميدهد..

تنهايي!

تمام چيزهايي که بوده.هست و خواهد بود.....جهان بزرگتر از ان است که بتوان ديد...زمان و فضا هيچوقت پايان نمي پذيرند....همانند توزيع افکار و سوال ها نامفهوم ...... محدوديت متعلق به فهم و درک انسانهاست......مجبور به زندگي هستند ولي تمايلي به زنده بودن ندارند.......